Incrible o partido do Bernabeu entre Real Madrid e Xetafe. E incrible, mesmo paranormal, que o equipo de Juande Ramos acabase levando os tres puntos (xa van 49 de 51 posibles). Excuso comentar o partido a xeito de crónica pois non puiden velo, pero parece que o relato do xogo queda eclipsado polo momento de absoluta enaxenación mental de Pepe que agrediu a Casquero cunha violencia inusitada (Só faltaba Guti gravando co móbil). Haberá que ver a decisión do Comité de Disclplina (tendo en conta que o Madrid estase a xogar o título de Liga). A acción foi tan ridícula e incomprensible que o churro de Casquero no lanzamento do penalti non aumentou en exceso a perplexidade do público, que debeu entender que era a sucesión lóxica dunha secuencia propia do teatro do absurdo. E menos aínda debeu sorprender que nun partido tolo no que o Madrid estivo á beira do precipicio, -perdía 1-2 a falta de cinco minutos e quedou con 10 no 87 pola acción de Pepe despois de que Guti empatase de falta-, emerxera a figura de Higuaín no desconto para marcar o gol da vitoria e manter aos brancos atrás dos calcañares do Barcelona, que tampouco fallou no seu partido ante o Sevilla. A diferencia do Madrid, o Barça non ten necesidade de apelar á epica ou á fortuna. Está sobrado de fútbol. Ante o Sevilla, sen Messi nin Puyol, ofreceu a súa enésima exhibición liderado por un Iniesta xenial que adiantou o Barça no minuto 3 e logo foi un pesadelo para a defensa de Jimenez.
Nenhum comentário:
Postar um comentário