O CHELSEA SOBREVIVE Á TOLEMIA

O Liverpool é un equipo formidable. Non hai reto que non acepte con grandeza. Onte tiña un realmente complicado, superar o 1-3 en contra da ida e coa baixa do seu xogador máis determinante, o capitán Steve Gerrard que non se puido recuperar das súas molestias físicas. Pero non importaba. Rafa Benítez puxo a Leiva no seu lugar. O Liverpool atacaba sen présa pero sen pausa. Mascherano e Xabi Alonso axiña gañaron a partida no medio campo mentres que Arbeloa e Fabio Aurélio nos laterais, xogaban máis como centrocampistas que como defensores para acadar a superioridade na zona ancha. O Chelsea especulou un bocado no inicio e acabouno pagando. Inda que estaba a conter acertadamente ao seu rival, encaixou o gol do xeito máis inesperado. Unha falta lateral e moi afastada da área, mandouna Fábio Aurélio directamente a gol cando todo o mundo agardaba un centro. O despiste de Petr Cech foi grave, e abonda no mal momento do gardarredes checo que de ano e medio a esta parte perdeu moita da súa fiabilidade nos seus primeiros anos no Chelsea. Ninguén dubidaba de que os reds seguiríano intentando con insistencia –aínda lle faltaban dous goles- pero poucos pensaban que o segundo chegaría tan cedo e tamén dun xeito inesperado. Noutra falta lonxana enviada por Fábio Aurelio, o colexiado Medina Cantalejo apreciou penalti por claro agarrón de Ivanovic sobre Xabi Alonso. O propio centrocampista guipuscoano asumiu a responsabilidade e puxo o 0-2 que deixaba lívidos aos seareiros que ateigaban Stanford Bridge. Hiddink notablemente preocupado, non agardou ao descanso para facer o seu primeiro troco. Puxo a Anelka no campo por Salomon Kalou. O Chelsea, cando menos, conseguiu anular o dominio do Liverpool ata o descanso. Na reanudación, os londinenses decatáronse de que o peor que podían facer era agardar atrás e decidiron tomar unha maior iniciativa en ataque. Drogba, un xogador que volve ser grande despois do seu errático comezo de temporada, comezou a gañar todos os balóns aéreos, e o Chelsea foi gañando terreo. O 1-2 chegou tamén nunha estraña xogada. Anelka gañou a liña de fondo cunha galopada por banda dereita. Mandou un centro aparentemente inofensivo que, porén, Drogba tocou o xusto para atrapallar a Reina que acabou introducindo o balón el so na súa propia portería. O gol sentoulle mal aos de Benítez. O Chelsea pouco a pouco engrandeceu e Lampard e Essien recuperaban o mando no centro do campo. O Liverpool paraba seguido o xogo mediante faltas e nunha destas, Alex mandou un trallazo directo dende 35 metros que confundiu a Reina. O gardarredes español non tivo tampouco o seu mellor día. A eliminatoria volvía estar encarreirada para o Chelsea, e máis cando no minuto 76, Drogba asistía xenialmente a Lampard para que este marcara o 2-3. Pero o Liverpool nunca se rende. Malia que Benítez mandou ao banco a Torres, seguírono intentando e Lucas Leiva marcou despois dun disparo cuxa traxectoria desviou Essien involuntariamente. Aos dos minutos, Kuyt afinaba o seu olfato de dianteiro e gañaba a toda a defensa do Chelsea para rematar de cabeza un bo centro de Riera, que acababa de incorporarse ao partido. O Liverpool estaba novamente a un gol e faltaban dez minutos aínda. Por fortuna para o Chelsea, é un equipo veterano abondo para non virse abaixo nunha situación semellante. Aguantou ben as embestidas á desesperada do Liverpool e no 88 sentenciaba novamente nunha contra protagonizada máis unha vez por Drogba e Lampard, que puña o 4-4 definitivo. O Chelsea será finalmente o rival do Barça nas semifinais. O Liverpool di adeus con grandeza á competición. O partido, que será lembrado pola súa emoción, inda que non tanto polo bo xogo, demostra a hipercompetitividade e valentía dos equipos ingleses. (A foto collida na web da UEFA)