SOBRADOS

O Manchester United chega sobrado á final da Champions. Ten tanta calidade, ofensiva e defensiva, que o Arsenal non lle chegou a nada. Se na ida, como contabamos, apenas houbera novas dos londinenses agás Almunia, na volta, no Emirates, as noticias do Arsenal apenas duraron oito minutos, ata que o United armou unha contra tan sinxela como perfecta para se adiantar no marcador. Certo é que escorregou Gibbs e permitiu a chegada franca de Park Ji Sung, pero a maneira como Anderson atopa a Cristiano por detrás da defensa e como o coreano chega polo segundo pao é un exemplo perfecto de como facer o fútbol fácil e bonito. Despois do mazazo do gol para o Arsenal, Cristiano encargouse, apenas tres minutos máis tarde, de sentenciar a eliminatoria cun novo trallazo de falta directa no que talvez Almunia puido facer algo máis. O de Madeira, ao contrario que o ano pasado, está comezando a aparecer nos momentos decisivos da temporada, marcando goles extraordinarios como o de Porto ou este de onte. Co 0-2 rematou a historia. O Arsenal intentouno, pero deixando ver todas as súas limitacións ante un United ordenado en defensa, con Rooney e Park facendo un magnífico derroche físico para tapar as bandas do equipo de Wenger. Do mesmo xeito, Cesc Fábregas pasou inadvertido polo xogo ante o dispositivo dos centrocampistas de Manchester. Ora Carrick, ora Fletcher, ora Anderson, sempre había alguén enriba del impedíndolle encarar a porta contraria. A contra do Machester era letal. O enorme dinamismo do centro do campo e dos avanzados de Ferguson daban lugar a un fútbol aseado e fluente que non tardaba en atopar o camiño despexado cara Almunia. O terceiro gol foi unha fermosísima contra de manual. Cristiano recupera balón na súa propia área e e fai un impresionante sprint de de 100 metros para rematar con precisión a magnífica asistencia de Wayne Rooney. O 1-3 foi anecdótico, penalti posiblemente xusto que supuxo a expulsión de Darren Fletcher, que non poderá xogar, xa que logo, a final de Roma. Esta é sempre unha das cousas máis tristes que lle pode pasar a un futbolista: perderse unha final nunha xogada irrelevante, cando o marcador xa está sentenciado. O United é merecedor da súa condición de finalista. A final, porén, ante Barça ou Chelsea, ha de ser máis complicada que estas semis ante un Arsenal, que malia mellorar o seu rendemento no treito final da temporada co retorno de Cesc Fábregas, semella estar aínda un chanzo por debaixo dos grandes de Europa. (Foto da web da UEFA)