DESTA VEZ FOI O ÁRBITRO

Poderiamos excusar escribir sobre o Celta pois talvez o que pasa arredor deste equipo non sexa tanto cousa de futboleiros como de expertos no paranormal tipo Íker Jiménez. Xa no anterior artigo falamos do incomprensible que é ver como unha semana si e outra tamén os de Eusebio botan a perder partidos que aparentemente tiñan dominados, con amplas vantaxes no marcador. Falabamos de tendenzas autodestrutivas, dun problema de cariz psicolóxico, depresivo, patolóxico... Pois ben, o que lle faltaba ao Celta agora é que o día en que as cousas parecen endereitarse un bocado, no que o equipo dá mostras de bo xogo e seriedade táctica, no que parece andar sobrado de actitude e de confianza, sexa o árbitro o que se encarga de botalo todo abaixo. A visita a Anoeta era un partido complicado, ante un auténtico clásico que decidiu renunciar a toda opción de retornar a primeira dende que confiou en Lillo, ese personaxe verdadeiramente esperpéntico que logo de sorprender cunha magnífica temporada no Salamanca creuse tanto o personaxe que arredor del crearon os medios de comunicación que nunca máis deu pé con bola, obsesionado coas súas teorías que querían converter este xogo centenario nunha sorte de pseudociencia, ou de recital poético. Repetindo co esquema dos cinco defensas, con Jonathan Vila no mediocentro -un xogador que parece imprescindible neste Celta con tan pouco criterio-, con Trashorras no banco e con Dinei, Ghilas e Dani Abalo na punta, o equipo deu unha grande imaxe. Foi moi superior á Real e no descanso xa levaba un 0-2 de vantaxe que se antollaba curto vistos os méritos duns e doutros. Quedaba por ver se no segundo tempo o Celta era capaz de manter o tipo ou se como era habitual, agromarían os medos e as dúbidas habituais. Mais non. O Celta seguiu xogando igual, mesmo o controvertido Rubén fixo un partido moi serio, e non cometeu ningún dos seus habituais erros defensivos. Mais apareceu un personaxe inesperado: o árbitro. O colexiado Ceballos Silva foi o elemento que estragou desta vez todo o esforzo colectivo dos celestes. No minuto 58 pitou penalti por man de Peña na área. O boliviano tíñaas pegadas ao corpo. o problema é que non só pitou o árbitro a pena fatídica senón que deixou ao Celta con dez. Abreu marcou o penalti. O Celta non se viu abaixo ata que no minuto 70 o árbitro expulsa a Dani Ábalo por un cobadazo nun salto sobre Aranburu. Demasiado castigo para unha acción das que se ven unha chea nun partido. Con dous menos o Celta aínda resistiu dignamente, mais a Real achuchou e o turco Necati acabou marcando o empate e confirmando que tanto ten o que aconteza no partido que o Celta, por unhas razóns ou por outras, acabará sempre perdendo os tres puntos. (Foto da web do Celta)