XUSTO CAMPIÓN

Finalmente cumpriuse o prognóstico e o TAU converteuse no xusto vencedor da Copa logo dunha final intensa (100-98) e disputada, con prórroga incluída, como non se podía agardar doutro xeito estando Aíto no banco rival. Foi unha final curiosa pois os agardados protagonistas non tiveron precisamete o seu mellor día, especialmente os dos vitorianos Rakocevic e Splitter que viron o final do partido no banco eliminados por cinco persoais. Non foron necesarios, en todo caso necesarios, pois Ivanovic dispón de secundarios de luxo que non desbotan asumir o rol de protagonistas. É o caso do capitán Sergi Vidal, inda que onte errase dous tiros libres que podían ter sentenciado o partido no último cuarto, ou do inconmesurable Pete Mickeal que protagonizou as dúas accións decisivas do partido. Mención aparte merece Mirza Teletovic, que acabou convertido no MVP de torneo, nunha decisión de consenso e de prognóstico incerto ata o final do partido, logo dos seus seis triplazos. En todo caso, é xusta recompensa para un xogador moi interesante e cunha enorme marxe de progresión. No Unicaja tampouco foi o mellor día de Marcus Haislip, que inda que non se agochou en ningún momento, denotou certa ansiedade sabedor do seu rol protagonista. Quen si quixo acaparar as xogadas decisivas foi Joseph Gomis, home apenas relevante no que levamos de temporada para Aíto que tirou de orgullo e quixo pasar de vilán a heroe nunha canastra. Pero o mellor dos seus, máis unha vez, acabou sendo o propio Aíto, quen  con mensaxes crípticas nos tempos mortos como: Olympiakos para Joe, Panathinaikos para Jiri, soubo enzoufarlle o partido en todo momento a un rival superior. En fin, fermoso colofón pra unha competición que atopou un formato inmellorable e comeza a acumular unha pequena historia de grandes momentos.