ÁS VOLTAS CON TRASHORRAS

Hai xogadores que se distinguen dos demais pola súa calidade técnica e a súa capacidade de desequilibrar un partido nunha acción individual, sexa desborde, pases ao espazo, disparo dende fóra da área, etcétera. Estes xogadores, polo xeral, gústanlle máis aos afeccionados cos demais, pero moitas veces son obxecto constante de polémica, pois non sempre son do gusto dos adestradores, as máis das veces porque aparellada á súa calidade, vai unha certa desidia defensiva e no compromiso co xogo colectivo. Trashorras, o de Rábade, é abofé un xogador desta fasquía. Ten unha calidade innegábel e en moitos partidos as súas accións serven para desequilibrar e en consecuencia supoñen goles para o seu equipo. Pero tamén é certo que entre os xogadores técnicos desequilibrantes hai que saber distinguir. Hainos como Messi, ou o Valerón dos seus mellores tempos, por exemplo, que cada vez que intentan algo atinan, e por iso teñen a consideracións de cracks. Hai outros, en cambio, tipo Guti aos que lles saen as cousas o 70% das veces e que se consideran a si mesmos máis importantes que o resto do equipo. Hai outros, tipo Trashorras, de calidade incuestionábel, aos que lles saen as cousas o 40-50% das veces, e que porén, tampouco se distinguen pola súa integración na engrenaxe colectiva do seu equipo. Este tipo de xogadores suscitan a simpatía da bancada e dos xornalistas, pero poucas veces as dos técnicos. Eu, particularmente, penso que Trashorras pode xogar no Celta e que sería bon procurar un sistema acaído para que un xogador coma el acade a confianza necesaria para brillar ao seu máximo nivel. Preo tamén comprendo perfectamente a reticencia do técnico a prescindir ás veces del polo beneficio do equipo. Pode haber decisións de todos os gustos, pero a fin de contas, ensarillarse no debate Trashorras si ou Trashorras non, perxudica sempre finalmente ao celtismo, que pensa que todos os problemas se reducen a este, cando os problemas do equipo son moito máis graves e estruturais de que xogue un xogador ou outro que, por certo, vén batendo coa mesma pedra en todos os equipos de Segunda División polos que pasou.